Integriteitskwestie of foutieve beoordeling door arts en bedrijfsarts?

Dat het niet lonend is om op verzoek van een malafide werkgever een medische verklaring aan te leveren die m.i. uitsluitend als doel had om onder de kosten voor een Ziektewetuitkering als eigenrisicodrager uit te komen, hebben een (voormalige) arts en bedrijfsarts van Arbo Active mogen ervaren.

Aan de beide heren is in Hoger Beroep bij het Centraal Medisch Tuchtcollege de sanctie van een berisping opgelegd, zie ECLI_NL_TGZCTG_2019_182 en ECLI_NL_TGZCTG_2019_183.

Opvallend in deze uitspraken is dat zowel het Regionaal Medisch Tuchtcollege als het Centraal Medisch Tuchtcollege de arts niet hebben gesanctioneerd voor het feit dat hij geweigerd heeft de door de werknemer beschikbaar gestelde medische informatie, waaronder een Deskundigenoordeel van het UWV en een second-opinion van een andere bedrijfsarts, in ontvangst te nemen en bij zijn beoordeling te betrekken. De redenering van de beide Colleges dat ‘de stukken niet in het dossier zijn aangetroffen’ is in dat opzicht curieus. Immers, de weigering ze in ontvangst te nemen impliceert het niet aanwezig zijn in het dossier.

Verder is het opmerkelijk dat beide Colleges voorbijgaan aan het geleverde bewijs – o.a. productie 5 – die het bestaan van de toezegging van de arts om na ontvangst van de gegevens van de behandelaar een consult in te plannen om zijn beoordeling met werknemer te bespreken, bevestigt. De redenering dat er geen bewijs is voor de afzegging van de consult afspraak is geleverd is wat dat betreft nog curieuzer.

Om een volledig beeld te krijgen van de context van de casus waarin de arts en de bedrijfsarts hebben gehandeld, verwijs ik naar een tweetal eerder gepubliceerde artikelen, namelijk: Mol van antisociale werkgever bij UWV Breda of is UWV Breda de weg volledig kwijt?! en Vervolg “Mol van antisociale werkgever bij UWV Breda of is UWV Breda de weg volledig kwijt?!”