Naar aanleiding van prejudiciële vragen die de rechtbank Limburg aan de Hoge Raad heeft gesteld in een zaak over ‘slapende dienstverbanden’, heeft advocaat-generaal De Bock vandaag een advies uitgebracht. De prejudiciële vragen gaan over de toelaatbaarheid van ‘slapende dienstverbanden’. Een ‘slapend dienstverband’ is een dienstverband waarbij een langdurig arbeidsongeschikte werknemer thuis zit en geen loon meer krijgt, maar door de werkgever toch in dienst wordt gehouden met als (enige) reden dat daardoor de wettelijke transitievergoeding niet hoeft te worden betaald. Deze wettelijke transitievergoeding is de ontslagvergoeding waarop een werknemer recht heeft als hij ontslagen wordt na een dienstverband van 2 jaar of langer.

18 september 2019

De zaak
Een werknemer die sinds een aantal jaren met ernstige rugklachten thuis zit, na tientallen jaren lichamelijk zwaar werk te hebben verricht, wordt door zijn werkgever in een ‘slapend dienstverband’ gehouden. De werknemer eist van zijn werkgever schadevergoeding, omdat de werkgever niet bereid is om het ‘slapende dienstverband’ te beëindigen, onder betaling van de wettelijke transitievergoeding.

Prejudiciële vragen
De rechtbank Limburg heeft in een vonnis van 10 april 2019 prejudiciële vragen gesteld over de vraag of, en zo ja onder welke omstandigheden, een werkgever als ‘goed werkgever’ akkoord moet gaan met het voorstel van een langdurig arbeidsongeschikte werknemer tot beëindiging van het ‘slapende dienstverband’, onder betaling van de wettelijke transitievergoeding. Een prejudiciële vraag is een vraag van een rechtbank of gerechtshof aan de Hoge Raad over de uitleg van een rechtsregel. Daaraan kan behoefte bestaan, als de Hoge Raad over die vraag niet eerder heeft beslist. Wel moet het gaan om vragen die zich voordoen in een concrete zaak die bij een rechtbank of hof in behandeling is.

Advies advocaat-generaal
Advocaat-generaal De Bock vindt dat een werkgever in beginsel verplicht is om op verzoek van een langdurig arbeidsongeschikte werknemer, een ‘slapend dienstverband’ te beëindigen onder betaling van een bedrag ter hoogte van de transitievergoeding. Sinds er een wet is waarin is geregeld dat werkgevers door het UWV worden gecompenseerd voor betaling van de transitievergoeding aan een langdurig arbeidsongeschikte werknemer, gaat het argument dat een werkgever op hoge kosten wordt gejaagd, niet meer op. Bovendien is duidelijk dat de wetgever af wil van de ‘slapende dienstverbanden’. Op grond daarvan brengt de eis van ‘goed werkgeverschap’ met zich mee dat een werkgever een werknemer niet in een ‘slapend dienstverband’ mag houden, met als enige reden om de betaling van de transitievergoeding te ontlopen. Op de werkgever rust dus de verplichting om, op verzoek van de arbeidsongeschikte werknemer, het ‘slapende dienstverband’ te beëindigen, met betaling van een bedrag ter hoogte van de wettelijke transitievergoeding. Dit kan anders zijn als de werkgever gerechtvaardigde belangen heeft om de arbeidsongeschikte werknemer toch in dienst te houden, bijvoorbeeld als er een reëel uitzicht is op re-integratie.

Uitspraak Hoge Raad
Het is nog niet bekend wanneer de Hoge Raad uitspraak doet.

Het advies, een zogenoemde conclusie, van de advocaat-generaal is een onafhankelijk advies aan de Hoge Raad, die vrij is dat al dan niet te volgen. De advocaat-generaal is lid van het parket bij de Hoge Raad. Het parket bij de Hoge Raad is een zelfstandig, onafhankelijk onderdeel van de rechterlijke organisatie. Het behoort niet tot het Openbaar Ministerie.

Advies AG: ECLI:NL:PHR:2019:899

Bron: www.rechtspraak.nl

Bijgaand een artikel waarbij de (belasting) Inspecteur gebruik maakt van zijn ‘zelfstandige bevoegdheid’ om af te wijken van de aangifte van één van de partners aan wie al een definitieve aanslag is opgelegd. Dat de Inspecteur i.c. “op zijn strepen staat” past niet bij het beeld van de Inspecteur als het om de correctie van beschikkingen gedifferentieerde premie Whk gaat. In dat geval verschuilt de Inspecteur zich achter de rug van het UWV waarbij er wordt beweerd dat er uitsluitend kan worden gecorrigeerd als het UWV de basisgegevens voor de correctie aanlevert.

Zelfs als je beschikkingen van het UWV overlegt weigert de Inspecteur simpelweg om van zijn zelfstandige bevoegdheid, zie o.a. ECLI_NL_GHARL_2019_2607, gebruik te maken.

In onderhavige casus (ECLI:NL:GHDHA:2019:2213) is de vraag hoe de uitkomst zich verhoudt met het gelijkheids- en vertrouwensbeginsel?

Kortom, een beetje consequent zijn is ook een gave.

Het beeindigen van een arbeidsovereenkomst tijdens de periode van het opzegverbod middels een vaststellingsovereenkomst wordt door velen als zeer risicovol beschouwd. Echter, een zorgvuldige voorbereiding bestaande uit o.a. een duidelijke indicatie dat het in stand houden van de arbeidsovereenkomst ten koste van de gezondheid van de werknemer gaat, een degelijk onderbouwd advies van de bedrijfsarts en de bevestiging hiervan door het UWV in een deskundigenoordeel biedt mogelijkheden om tot een beeindiging te komen, zonder dat aan werknemer een verwijt kan worden gemaakt ihkv de ZW of WW. Onderstaande uitspraak is m.i. een bevestiging van het voorgaande. I.c. neemt de rechter artikel 7:671b lid 6 onderdeel b uitdrukkelijk als motivering voor de beëindiging tijdens ziekte.

Artikel 671b lid 6 onderdeel b: er sprake is van omstandigheden die van dien aard zijn dat de arbeidsovereenkomst in het belang van de werknemer behoort te eindigen.

Rechtspraak.nl – ECLI:NL:RBMNE:2019:3354